من می‌توانم تمام مخلوقات جهان را با نام‌هایی که برایشان انتخاب شده است صدا بزنم. راستی اولین نفری که اسم‌ها را انتخاب کرد، چه کسی بود؟ چه کسی اولین بار موجودات استواری را که برگ‌های سبز به تن کرده بودند، درخت نامید؟ یا همین موجودات کوچک و لطیف، چه کسی اسمشان را برگ گذاشت؟
البته این موضوع آن‌قدر شیرین است که می‌شود ساعت‌ها به آن فکر کرد، اما یک سؤال آشکارا پشت این شیرینی‌ها باقی می‌ماند. آیا تمام مخلوقات به اسم‌هایی که برایشان انتخاب شده، خوگرفته‌اند؟ اصلاً خودشان را با این هویت می‌شناسند یا نام واقعی‌شان را مثل یک راز در وجودشان نگه داشته‌اند؟
بالأخره روزي فرا می‌رسد که همه‌ی ما می‌خواهیم با نام واقعی صدايمان كنند. نامی بالاتر از آن‌چه شناسنامه‌هایمان به ما می‌دهند؛ مثلاً پرنده‌ها و میزها که هیچ شناسنامه‌ای ندارند، آیا هیچ هویتی ندارند؟ فکر می‌کنم قضیه به این سادگی نیست. باید پای نامی واقعی در میان باشد.
تو با من حرف می‌زنی. گاهی مرا آب صدا می‌زنی و گاهی منظره. گاهی مرا خاک خطاب می‌کنی و گاهی لبخند. من با تمام نام‌هایم آشنايم و با این حال هر بار که به نامی تازه صدایم می‌زنی شگفت‌زده می‌شوم.
نام واقعی من یک راز است. این‌که خودم از آن خبر دارم یا نه، راز دیگری است. می‌گویند دانسته‌هایی در ناخودآگاهمان هست که از آن‌ها خبر نداریم. شاید در ناخودآگاهم نامم را می‌دانم.
اسم هر کسي بخشی از هویت اوست. اسم‌های زیبا، آدم‌ها را زیبا می‌کنند. انگار که اسم‌ها دست‌هایی معجزه‌گرند و می‌توانند به آدم‌ها هویت ببخشند.
تو اسم‌های زیادی داری. هر کدام از دیگری زیباتر و باشکوه‌تر. با این حساب است که ایمان داریم داناترین، شنواترین، مهربان‌ترین و والاترین هستی.
می‌شود تو را با هر کدام از اسم‌هایت صدا کرد، هرچند تو به آن نام محدود نمی‌شوی. تو فراتر از آنی که بخواهی در نام‌هایت بگنجی. هر يك از آن‌ها ذره‌ای از نور تو را بازمي‌تاباند.
بالأخره روزي مرا با نام واقعی‌ام صدا خواهی کرد. احساس می‌کنم اسمی که حالا دارم، مرا به‌طور کامل توصیف نمی‌کند. اسم هر کس تنها بخشی کوچک از خود اوست. مخلوق تو فراتر از آن است که در یک اسم بگنجد.
یک روز اسم‌های ظاهری کنار می‌روند و چیزی که باقی می‌ماند، نام واقعی است. نامی که ما را با آن خلق کرده‌ای و رسالتمان را به ما سپرده‌ای.
بی‌شک آن نام باشکوه‌تر از تمام نام‌هایی خواهد بود که تا به حال با آن‌ها صدا شده‌ایم. تو را با نام‌های زیبایی که به ما یاد داده‌ای صدا می‌زنیم، باشد که در سایه‌ی نام‌های والایت، پرده از نام حقیقی‌مان برداری.
نظر شما